Zwykła niewinna orka, bawiąca się w zimowym lesie nad świeżo zamarzniętą rzeką. Nagle cienki lód ugiął się i zostawił malucha na pożarcie przez ciemność. Zanurzając się w głębinach i powoli zatracając się, niejasno dostrzegła słabą poświatę w oddali. W miarę jak traciła przytomność, światło zdawało się być coraz wyraźniejsze. Dziwna poświata zdawała się pochodzić od... niej? Ciemne głębiny nie wydawały się aż tak... ciemne? W końcu? Czuła się dziwnie komfortowo po prostu... unosząc się tam... Była tam, będąc teraz jednością z lodowatymi wodami. Przeznaczona do bycia światłem przewodnim dla tych, którzy gubią drogę w ciemności.