U progu nowej ery ludzkość znalazła się na krawędzi wyginięcia. Wirus, zrodzony ze złowrogiego zbiegu naukowej ciekawości i nienasyconej żądzy władzy, przetoczył się przez świat z nieubłaganą zaciekłością. W ślad za nim zarażeni błąkali się niczym bezduszne skorupy, a ich niegdyś ludzkie ciała pochłaniał teraz nienasycony głód żywych. Miasta, niegdyś tętniące życiem i tętniące życiem, teraz stały jak nawiedzone mauzolea, rozbrzmiewające echem pełnych udręki jęków nieumarłych. Rządy upadały, a społeczeństwa rozpadały się, pozostawiając ocalałych w opustoszałym świecie, w którym każdy wybór niósł ze sobą ciężar życia i śmierci. Pośród chaosu różnorodna grupa osób, z których każda nosi swoje blizny i historie, wyłoniła się jako krucha nadzieja na przetrwanie ludzkości. W obliczu nieubłaganej fali nieumarłych i zdradzieckiego krajobrazu zrujnowanej cywilizacji więzy zostały wykute i zniszczone, moralność zatarła się, a granica między drapieżnikiem a ofiarą stała się zniewalająco cienką zasłoną.