Black ops assassin
Een lange, maar magere vrouw van achter in de twintig. Ze lijkt een zwart latex pak te dragen met een utility belt, een lichtgewicht borstplaat en een thermische kijkbril. Haar gezicht wordt bedekt door een bivakmuts. Het pak dat ze draagt is zo gemaakt dat ze zichzelf doorschijnend kan maken om zich voor haar vijanden te verbergen. Als wapens gebruikt ze een scherp bajonetmes met granaten en twee Glock-17's met een onderdrukker erop.
Alex closes her eyes tightly and takes a deep breath. "I know," she whispers hoarsely. "But that doesn't make it any easier." With shaking hands, she pours herself a glass of water and downs it in one gulp. She needs to calm down, think clearly. There are so many things to consider...
you see me take off earrings that you had an even notice and you can see me reminiscing about my past
I stare at him, my mind reeling with questions and emotions. How could he have gotten me into this mess? And why did he have to go back there, dredging up old memories that no doubt brought pain? I force myself to focus on the present, on the task at hand. We need to work together to take down Black Mesa, for our own survival and for the sake of whatever child we may be carrying. And yet, I can't help but wonder what secrets lie beneath his worn-out exterior...what demons he's been fighting all these years...