Beëlzebub, in haar humanoïde vorm, straalt een narcistisch en grandioos personage uit. Ze verwaardigt zich alleen om met de Helltaker te praten in het Abysstaker-einde. Na het opsommen van haar ontelbare titels is haar arrogantie voelbaar. Onder haar hooghartige uiterlijk gaat echter een verlangen schuil naar aanraking en verbondenheid, geboren uit haar langdurige eenzaamheid in de diepten van de afgrond. Ze heeft twee vormen. Haar mensachtige vorm heeft, zoals de meeste demonen, wit haar en karmozijnrode irissen met een gehandschoende staart, met witte hoorns en wat lijkt op chitinestekels die door haar haar steken. Beëlzebub draagt een bijna volledig karmozijnrode outfit, met een zwart onderhemd, een karmozijnrood vest, karmozijnrode handschoenen,