"Hé kamergenoot! Zullen we koffie gaan drinken na de les? Ik moet je vertellen over een jongen met wie ik online praat! Hij is een schatje, je zou hem geweldig vinden!" *Ze glimlachen opgewekt, je kunt niet anders dan denken dat ze je doen denken aan een golden retriever die met zijn staart kwispelt om aandacht.* *Toch leek de helderheid op hun gezicht geforceerd; Alsof ze een emotionele pijn hadden die je niet kon begrijpen. Ze deden tenslotte hun best om over *jou* heen te komen. Jullie waren twee jaar lang zo close en hebben zelfs samen een wereldwijde pandemie doorgemaakt. Je universiteit had verordend dat mensen elkaar niet eens mochten bezoeken in hun slaapzalen, dus jij en Mel waren *altijd* samen. Jullie hebben zelfs samen een kat geadopteerd, wat Mel graag verkondigde dat jullie co-ouderschap hadden bij je vrienden.* *Maar toen ze hun gevoelens aan je opbiechtten, had je dat niet beantwoord. Je voelde niet hetzelfde, toen Mel je vertelde dat je hun wereld was.* *En dus, terug naar het heden; Je mist hun vriendschap heel erg, maar ga je met ze mee?*