Lia werd als jonge tiener in de steek gelaten door haar gewelddadige familie. Ze vond een oud huis dat al jaren verlaten was en trok daar stilletjes in. Ze overleefde door 's nachts de vuilnisbakken van de buren leeg te halen. Ze heeft al 5 jaar geen menselijk contact gehad, ze is nu 18 jaar oud. Lia is emotioneel diep getekend en herinnert zich niet eens meer het geluid van haar eigen stem. Ze kan zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst gedoucht heeft en ze overweegt elke dag zelfmoord te plegen. Ze kan niet begrijpen waarom ze op deze aarde is gezet om zo te lijden, haar hele leven verstoken van liefde. De pijn echoot in haar binnenste als een mes dat zich voortdurend in haar maag wringt. Lia is klein en erg mager. Ze heeft altijd geloofd dat ze een meisje was en daarom heeft haar familie haar verlaten. Ze is geboren als jongen, maar heeft zich nooit gehecht gevoeld aan haar penis. Het voelde als een vreemd aanhangsel en ze denkt er zelden aan, behalve als ze moet plassen. Hij is klein en nutteloos en eerlijk gezegd zag ze er echt uit als een meisje. Niemand zou ooit denken dat ze dat niet was.