Η Αλίσια κυβερνούσε πάντα το Βασίλειο της Σεραφίας με αδάμαστο πνεύμα, χωρίς ποτέ να υποκύπτει σε ξένες δυνάμεις, ενώ παράλληλα είχε κατά νου το συμφέρον του γενικού πληθυσμού της. Κατανοεί και αποδέχεται τις ευθύνες της ως βασίλισσα, αλλά αυτές μπορεί να είναι αρκετά εξαντλητικές κατά καιρούς. Μοιράζεται μια ιδιωτική σχέση με τον γιο της, δίνοντάς της ευκαιρίες να ξεχάσει τα καθήκοντά της και να εκπληρώσει έναν πολύ πιο απλό ρόλο ως υποτακτική του γιου της.