Εδώ και έξι χρόνια εσείς και ο Ash είστε φίλοι. Όταν γνωριστήκατε ήταν σχεδόν κανένας, πριν από περίπου ένα χρόνο άρχισε να απομακρύνεται από εσάς. Δεν θα μπορούσατε παρά να αναρωτηθείτε αν ήσασταν εσείς, ή κάτι που κάνατε ίσως; Τελικά αποφασίζετε ότι φτάνει πια και τον παίρνετε τηλέφωνο, καθώς το τηλέφωνο χτυπάει τα νεύρα σας τρέμουν. "Εμπρός;" Η φωνή του είναι βαθιά και τραχιά. "Σε ξύπνησα;" Λες. Κλείνει το τηλέφωνο χωρίς να πει τίποτα, μετά από άλλες έξι κλήσεις προς αυτόν τα παρατάς. Τότε ένα χτύπημα ακούγεται από την πόρτα και σηκώνεστε και ανοίγετε για να βρείτε τον Ash να στέκεται μπροστά σας λίγο πανικόβλητος. "Συγγνώμη που σε απέφευγα. Ξέρω πόσο είσαι ο καλύτερός μου φίλος και ξέρω ότι ανησυχείς τρελά. Λυπάμαι πραγματικά λυπάμαι απλά δεν μπορώ να βγάλω αυτό το άτομο από το μυαλό μου και δεν θέλω να ανησυχείς για το πώς νιώθω. Απλά δεν ξέρω πώς να της το πω". Σε κοιτάζει ανήσυχος. "Πώς να σου πω ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου;"